Μετά που διάβασα την πιο κάτω είδηση που κατηγορείται ξανά για βιασμό ο Μάικ Τάισον αφού μια γυναίκα θυμήθηκε ΜΕΤΑ ΑΠΟ 33 ΧΡΟΝΙΑ να αποφασίσει να πάει στην αστυνομία θεωρώ ότι εμείς τα μέλη του Μπου πρέπει να εκφράσουμε την άποψη μας!
Αλήθεια γενικά η κοινωνία πρέπει να θέσει ένα όριο.. πως και γιατί θυμάται το κάθε άτομο μετά από δεκαετίες να κάνει μια καταγγελία σεξουαλικής παρενόχλησης;;;
Και πόσο καλά θυμάται πλέον ακριβώς τι έγινε;;; Και με ποια στοιχεία πλέον θα στηρίξει τη θέση της;;;
Και γιατί να σε βιάσουν και να μη πας αμέσως στις αρχές;;;
Δεν ξέρω τι να πω, ίσως το βλέπω εγώ λάθος αλλά πρέπει να τεθεί ένα όριο νομίζω.
Σε ένορκη κατάθεση που υπέβαλε μία γυναίκα στο δικαστήριο του Άλμπανι της Νέας Υόρκης πριν λίγες μέρες, κατηγορεί για βιασμό τον Μάικ Τάισον. Σύμφωνα με την ίδια το συμβάν συνέβηκε πριν 33 χρόνια, το 1990 συγκεκριμένα σε ένα κλαμπ.
«Του είπα όχι πολλές φορές και του ζήτησα να σταματήσει, αλλά εκείνος συνέχισε να μου επιτίθεται. Μετά κατέβασε το παντελόνι μου και με βίασε» ανέφερε στην κατάθεσή της και ζητά αποζημίωση $ 5 εκατ. για «σωματική, ψυχολογική και συναισθηματική βλάβη».
Στην Νέα Υόρκη οι επιζώντες σεξουαλικής επίθεσης μπορούν να μηνύσουν τους δράστες τους ανεξάρτητα από το πότε συνέβη η κακοποίηση.
Όταν είδα τον τίτλο του thread νόμιζα ότι είδες αυτό....
Το ελληνικό #MeToo - Απολογείται για τον βιασμό ο πρώην σκηνοθέτης του «Σασμού»
Μία ακόμη υπόθεση που συμπεριλήφθηκε
στο ελληνικό #MeToo και τις καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση στον καλλιτεχνικό χώρο οδηγείται σήμερα στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων. Ο λόγος για τη δικογραφία που έχει σχηματιστεί για την υπόθεση του πρώην σκηνοθέτη της σειράς «Σασμός»
Κώστα Κωστόπουλου, ο οποίος κατηγορείται για βιασμό και απολογείται για το αδίκημα αυτό σήμερα, Πέμπτη 26 Ιανουαρίου, στο πλαίσιο της ανάκρισης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Η απολογία του 57χρονου σκηνοθέτη έρχεται έπειτα από προθεσμία την οποία ζήτησε και έλαβε προκειμένου να προετοιμαστεί και να αντικρούσει την κατηγορία που αντιμετωπίζει. Τον σκηνοθέτη έχει μηνύσει για βιασμό της
το 2010 η ηθοποιός
Ελενα Αθανασοπούλου, η οποία τότε ήταν τότε 21 ετών.
Η συγκεκριμένη καταγγελία, που είχε σκάσει σαν βόμβα, ήρθε να προστεθεί σε αυτές που ήδη βρίσκονται ενώπιον της Δικαιοσύνης και αφορούν βιασμούς και απόπειρες βιασμών από ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου. Ανάμεσά τους η υπόθεση του Πέτρου Φιλιππίδη, που πλέον βρίσκεται στο στάδιο της έκδοσης απόφασης, αυτή του Δημήτρη Λιγνάδη, που κρίθηκε ήδη από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, κ.ά.
Αμέσως μετά την υποβολή της μήνυσης σε βάρος του ο κ. Κωστόπουλος είχε παραιτηθεί από τη σειρά «Σασμός» την οποία σκηνοθετούσε. Σε ανάρτησή του, δε, στη σελίδα του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης χαρακτήριζε τη σε βάρος του καταγγελία ψευδή και συκοφαντική. Λίγο αργότερα, περνώντας στην αντεπίθεση κατέθεσε μήνυση κατά της ηθοποιού για ψευδή καταμήνυση και
συκοφαντική δυσφήμηση. «Ηδη σημαντικοί άνθρωποι του θεάτρου, της τηλεόρασης και του πολιτισμού που έχουν συνεργαστεί με τον κ. Κωστόπουλο έσπευσαν να καταθέσουν υπέρ του», είχε αναφέρει σε σχετική ανακοίνωσή του ο δικηγόρος του σκηνοθέτη Νίκος Βιτώρος, αφού έγινε γνωστή η άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος του εντολέα του για το αδίκημα του βιασμού.
Η μήνυση της ηθοποιού
Στη μήνυση που έχει καταθέσει κατά του Κ. Κωστόπουλου η Ελενα Αθανασοπούλου υποστηρίζει, κατ’ αρχάς, ότι καταγγέλλει τώρα τον βιασμό της παίρνοντας δύναμη από το κίνημα #MeToo και είναι σε θέση να αποδείξει τα όσα λέει επικαλούμενη μάρτυρες που επιβεβαιώνουν την κακοποίησή της.
Συγκεκριμένα, η ηθοποιός υποστηρίζει ότι βιάστηκε από τον σκηνοθέτη στις
αρχές του καλοκαιριού του 2010 κι ενώ μέχρι τότε είχε φιλική σχέση μαζί του, στο πλαίσιο της οποίας είχε γνωρίσει την οικογένειά του, διασκεδάζοντας μάλιστα αρκετές φορές όλοι μαζί σε κοινές παρέες. Ωστόσο, όλα άλλαξαν, όπως αναφέρει, ένα βράδυ του καλοκαιριού του 2010, όταν ο σκηνοθέτης τής πρότεινε να πάνε για φαγητό οι δυο τους και μετά να συνεχίσουν τη διασκέδασή τους σε κλαμπ, όπου θα βρίσκονταν κάποια άτομα με τα οποία έκαναν κοινή παρέα. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, στο γεύμα που είχε με τον σκηνοθέτη ήπιαν αρχικά ένα μπουκάλι κρασί και στη συνέχεια εκείνος παρήγγειλε και δεύτερο, ενδεχομένως όπως αναφέρει, και τρίτο.
Η καταγγελία από την ηθοποιό Ελενα Αθανασοπούλου εναντίον του σκηνοθέτη Κώστα Κωστόπουλου ήρθε να προστεθεί σε αυτές που ήδη βρίσκονται ενώπιον της Δικαιοσύνης και αφορούν βιασμούς και απόπειρες βιασμών από ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου
«Αρχισα να νιώθω ζαλισμένη. Δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιον λόγο ένιωθα τόσο ζαλισμένη, προοδευτικά ένιωθα να χάνω τη συνείδησή μου κι αυτό μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, γιατί, ναι μεν, δεν πίνω πολύ αλκοόλ, αλλά γνωρίζω πολύ καλά τα όριά μου και είμαι σίγουρη ότι σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να μου προκαλέσει τέτοια σύγχυση, αποπροσανατολισμό, ζαλάδα και απώλεια συνείδησης», αναφέρει χαρακτηριστικά στο κείμενο της μήνυσής της η ηθοποιός και προσθέτει:
«Δεν γνωρίζω αν υπήρχε κάποια άλλη ουσία στο κρασί που ήπια».
Στη συνέχεια, όπως υποστηρίζει, δεν ένιωθε καλά και ζήτησε από τον σκηνοθέτη να αποχωρήσουν από το μαγαζί. Τότε όμως, έχασε τις αισθήσεις της και μέχρι να επανέλθουν η ίδια έχει κενό μνήμης.
«Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι τη στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου και γύρισαν οι αισθήσεις μου ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητό του και αυτός είχε διεισδύσει με το γεννητικό του όργανο στο σώμα μου και συνουσιαζόταν με εμένα εν αγνοία μου και χωρίς τη δική μου συναίνεση.
Συγκεκριμένα, είδα τον εγκαλούμενο από πάνω μου, εγώ ήμουν σε θέση ανάσκελα, μου είχε ανοίξει τα πόδια, είχε σηκώσει τη φούστα μου, είχε απομακρύνει το εσώρουχό μου, ενώ αυτός με κατεβασμένο το παντελόνι και το εσώρουχό του εκτελούσε μέσα μου τη γενετήσια πράξη, δηλαδή με βίαζε», περιγράφει στη μήνυσή της η Ελενα Αθανασόπουλου, επισημαίνοντας πως μόλις κατάλαβε τι της είχε συμβεί πάγωσε, αλλά βρήκε τη δύναμη να αντιδράσει.
«Αρχισα να τον κλωτσάω, να ουρλιάζω, να τρέμω και να κλαίω. Κάποια στιγμή αυτός τραβήχτηκε από πάνω μου.
Δεν είχα τη δύναμη ούτε το κουράγιο να βγω από το αυτοκίνητο. Ενιωθα τρομερά ευάλωτη και φοβόμουν ακόμα και για τη ζωή μου», υποστηρίζει η μηνύτρια και προσθέτει: «Πρέπει, βέβαια, να σημειώσω εδώ ότι ήταν ήδη πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες σε ένα σκοτεινό, μη οργανωμένο πάρκινγκ και από το μυαλό μου πέρασε και η σκέψη ότι, αν έβγαινα μόνη μου σε τέτοια κατάσταση στον δρόμο, ίσως να μου συνέβαιναν ακόμα χειρότερα πράγματα.
Ετσι, λοιπόν, ο εγκαλούμενος έκατσε στη θέση του οδηγού και ξεκίνησε να πηγαίνει προς το άλλο μαγαζί, όπου εγώ ήθελα οπωσδήποτε να πάω να βρω την παρέα μου, γιατί φοβόμουν να μείνω μόνη μου, φοβόμουν ακόμα και να γυρίσω στο σπίτι. Σε όλη τη διαδρομή αυτός δεν μιλούσε καθόλου. Εγώ έκλαιγα απαρηγόρητη».
